Πως ξεκίνησα...

Μεγάλωσα στο Δίστομο, ένα μικρό αγροτικό χωριό στην κεντρική Ελλάδα όχι μακριά από το μαντείο των Δελφών και το μοναστήρι του Οσίου Λουκά--δύο διέθνώς διάσημους τόπους και εκλεκτούς τουριστικούς προορισμούς. Το χωριό μου επιπλέων έχει τους δικούς του ιστορικούς σελιδοδείκτες. Ενας είναι η σύνδεσή του με τον κόσμο της προϊστορικής Ελλάδας, ο άλλος η τραγική σφαγή 228 χωρικών από τους Γερμανούς καθώς ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζαι στο τέλος του. Οι μνήμες των παιδικών χρόνων μου, εν τούτοις, δεν έχουν καμία σχέση με κανένα απο αυτά. Είναι για τη ζωή στο χωριό--τους άνθρωπους, το έδαφος στο οποίο κοπίασαν, τα προιόντα που καλιεργούσαν, και ο τρόπος που έζησαν και στούς εορτασμούς και στο πένθος.
Οι ιστορικοί μας υπενθυμίζουν ότι ο βαθμός στον οποίο οι κοινότητες και τα έθνη αναπτύσσονται εξαρτάται κατά ένα μεγάλο μέρος από τη γεωγραφία και το κλίμα τους. Το Δίστομο από αυτή την άποψη ειναι ευλογημένο. Τοποθετημένο σε περισσότερα από 400 μέτρα επάνω από τη στάθμη της θάλασσας μεταξύ των βουνών, επιτρέπει τις θαλάσσιες αύρες και τους κρύους βορειοδυτικούς ανέμους να διασχίζουν το χωριό. Το χώμα είναι πλούσιο και καλά-αποστραγγιζόμενο. Οι χειμώνες είναι κρύοι και χιονώδεις• Η άνοιξη υγρή και θυελλώδη• τα καλοκαίρια ηλιόλουστα, καυτά και ξηρά, αλλά τα βράδια δροσίζουν πάντα. Το φθινόπωρο δεν έρχεται πρίν τα τέλη Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου. Τέλειο κλίμα για την καλιέργια των σταφυλιών.